Auteur: fusimprov

Gastblog van Irati “IMPROTHEATER IN GENT: LACHEN OM JE FOUTEN MET FUS!”

Dit artikel verscheen op Erasmus En Flandes >>IMPROTEATRO EN GANTE: REÍRSE DE LOS ERRORES CON FUS! | Turismo en Flandes – Bélgica | Erasmus en Flandes

Hierzo de vertaling:

Hallo mijn allerliefste lezers/lezeressen!

Vandaag wil ‘k jullie een supertoffe activiteit aanraden. Eentje die je uit je comfortzone haalt. Soms, als we in een nieuwe stad ‘aankomen’, vinden we het moeilijk om ons open te stellen. Dit uit angst voor “wat zullen ze denken”. Alles in de stad lijkt groot, onbekend, en de gedachte om ons belachelijk te maken voor anderen verlamt ons.

Welnu, in Gent heb ik het perfecte excuus gevonden om de schaamte & cringe thuis te laten: improvisatielessen bij FUS!, een heel bijzondere theaterschool.

Spoiler: ik heb me héél hard geamuseerd en ontdekt dat jezelf belachelijk maken de beste therapie kan zijn na een lange dag hahahahaha.

Als je Erasmus doet in Gent en je zoekt eens een andere soort activiteit, dan is improtheater misschien net wat je nodig hebt. Het is een creatieve activiteit waarin je speelt, je schaamte loslaat en ontdekt dat fouten maken mag… en zelfs het leukste deel van de ervaring zijn! In dit artikel vertel ik je wat FUS! is, waar de lessen plaatsvinden en waarom het de moeite waard is om het eens te proberen.

Wat is FUS!?

FUS! staat voor F*ck Up School & F*ck Up Stage, een project dat geboren werd met een frisse insteek: fouten omzetten in kansen, vandaar de naam. In hun improvisatietheater-workshops is regel nummer 1: “Laat je gaan, accepteer de fout en lach ermee.”

Een filosofie die perfect past bij wie in een nieuw land opnieuw begint: fouten maken hoort bij leren, zowel in het leven als in het theater.

In mijn geval volgde ik een gratis proefles die ze organiseerden om mensen kennis te laten maken met impro.

Naast de lessen organiseert FUS! ook shows zoals “Wie wordt het Gentse Improbeest?”. Ook al zijn die in het Vlaams, veel scènes zijn zo visueel en fysiek dat je ze kan meebeleven zonder elk woord te begrijpen. En tussendoor… pik je stiekem ook wat van de taal op!

De locatie

Het eerste wat me verraste bij aankomst was de plek zelf: naast een herbestemde kerk, omgetoverd tot culturele venue… is er een gebouw dat vroeger gebruikt werd door de kerkgemeenschap. De ruimte is groot, gezellig en heeft een theatraal karakter dat het uniek maakt. Daar zijn, helpt meteen om in het spel te stappen en maakt het veel makkelijker om je schaamte los te laten.

Mijn ervaring in de les

Ik kwam aan met behulp van Google Maps en nadat ik mijn fiets had geparkeerd op het terrein, zag ik een enorme kerk met houten tafels buiten. Heel even dacht ik dat ik fout zat, maar toen verscheen Pieter, de organisator van het event (supervriendelijk!), om me welkom te heten en te tonen hoe binnen te gaan.

We waren een kleine groep van zes mensen van verschillende leeftijden, allemaal locals. Toch boden ze aan om de workshop in een mix van Engels en Vlaams te doen zodat ik kon volgen. Op sommige momenten probeerden ze zelfs Spaanse woorden te gebruiken – en zelfs een beetje Baskisch! Dat gebaar zette meteen de toon: warm, inclusief en met veel goesting om plezier te maken. 😀

Na een korte rondleiding begon het echte werk. Eerst deden we eenvoudige oefeningen om de namen te leren en het ijs te breken. Daarna volgden bewegings- en fantasieoefeningen om onze creativiteit wakker te maken. Tot slot deden we samen een groepsimpro-oefening: het “levend schilderij”.

De les duurde twee uur, maar voor mij vloog de tijd voorbij alsof het maar een halfuur was. De mensen waren superlief, de sfeer was heel close en ik voelde me de hele tijd op mijn gemak. Na een lange dag universiteitslessen was het precies wat ik nodig had: een ruimte om te ontspannen, te lachen en alles even los te laten.

Na de les kan je trouwens nog iets blijven drinken, want er is ook een gezellige chill-out zone!

Waarom is dit perfect voor Erasmusstudenten?

Improviseren is niet alleen acteren, het is ook vrienden maken, uit je comfortzone komen en leren lachen om jezelf. Je hebt geen ervaring nodig, alleen zin om te proberen. En wanneer je net in een nieuwe stad bent aangekomen, zijn dit soort activiteiten goud waard: ze verbinden je met mensen, met de taal en met de lokale cultuur op een ontspannen en leuke manier.

Ik ga naar huis met een geweldige ervaring en het gevoel dat ik prachtige mensen heb leren kennen.

Bovendien vertelde Pieter me dat hij eraan dacht om een speciale les te organiseren voor Erasmusstudenten, dus hou zeker hun socials in de gaten ;))))))

Conclusie

Improtheater met FUS! is veel meer dan een workshop: het is een herinnering dat fouten deel uitmaken van de weg en dat juist uit het onverwachte vaak het meest creatieve ontstaat. Als je op zoek bent naar een ander soort cultureel plan in Gent, dan is dit je kans om je angsten los te laten, te lachen en een nieuwe manier van expressie te ontdekken 😀

Hier eindigt mijn blog van vandaag,

Tot snel,
Irati. 🙂

Het ImproBeest! Impressies van een absoluut ondergekwalificeerde toeschouwer

Dus. Ik ging naar impro kijken.

Ik zal jullie eerst even platslaan met al mijn vooroordelen over het genre. Impro, daar heb ik doorgaans een beetje geduld voor nodig. Ik ga ervan uit dat het vast leuker is om te doen dan om naar te kijken. En waarom zou ik gaan kijken als er niemand meedoet die ik ken? Tenzij ze natuurlijk hyperprofessioneel een kostuumdrama brengen, dan ben ik er als de kippen bij. Maar voor de rest denk ik: what’s in it for me, behalve me ergeren aan rafelende randjes en slecht gemikte replieken? Rustig, improfans, ik weet dat dat veel meer zegt over mijn hang naar het perfect afgewerkte brokje content (en mijn verlammende perfectionisme) dan over het genre zelf. Ik ga het goedmaken, beloofd.

Enter ‘Wie wordt het ImproBeest?’. De spelers strijden doorheen verschillende rondes improspelletjes om de titel van ImproBeest, de winnaar van de avond, zeg maar. Een applausmeter legt objectief vast welke scène het hoogst scoort en wie dus de publieksfavorieten zijn.

En dat wedstrijdelement is de sleutel tot succes. Als publiek zit je op die manier in een overkoepelende spanningsboog waarbij je bovendien mag beslissen over het lot van de podium-minnende medemens. En dat heel klein beetje macht stijgt metéén naar je hoofd, waardoor je heel goed oplet zodat je, in deze nieuwbakken expertenrol, rechtvaardig kunt oordelen en wikken en wegen. Nog een troef: er zit vaart in. De regisseur houdt zijn troepen netjes in het gelid. Ook als het publiek iets mag bijdragen, wordt er niet getwijfeld en gezwind beslist. Geen ongemakkelijke stiltes, geen scènes die een gênant stille dood sterven, geen onnodig getreuzel. Top. Ik was helemaal mee. En dàn, vrienden, was het ook nog eens met een dj. En met geïmproviseerd zingen. Kortom, er gebeurde overal vanalles en het ging vooruit.

Maar een goed concept is niks zonder degelijke invulling. Spelers dus. In dit geval geoefende spelers, die vrolijk schakelden van ‘ik ben Jack uit Titanic’ over ‘ik ben een jaloerse duif’ naar ‘ik heb uw kat vermoord’ en dan nog de tegenwoordigheid van geest hadden om daar met een woordmopje een strikje rond te binden (‘kat het moeten weten’, ik gniffel nog een beetje na). Ik was oprecht weggeblazen door zoveel spelplezier en verbale wendbaarheid. Als er al podiumstress geweest zou zijn, heeft deze doorwinterde stresskip dat niet gezien. Kortom, ik bleef met een aan jaloezie grenzende bewondering achter, want het ging hier om een niveau van loslaten dat ik persoonlijk alleen kan bereiken onder volledige narcose. Lang verhaal lang: ik zou iedereen aanraden om eens te gaan kijken, zeker als je wat kneuterige vooroordelen hebt.

Mijn dank gaat uit naar sympathiek rondstuiterend FUS!-opperhoofd Pieter, een soort van wandelende en ook redelijk onaflatende promocampagne voor het genre, die al zo’n twee jaar predikt dat ik met mijn farse bek en controle-issues maar eens moet afkomen. Hij had gelijk.

(Tekst: Charlotte Jonné)

(Fotograaf foto’s: Patrick De Kuyscher)

Tong kwijt! En toch alles gezegd!

BOE MOLIÈRE & BOE LOUIS QUATORZE! 🇫🇷

De Zonnekoning zei ooit (in de 17de eeuw blijkbaar) dat er geen gesproken toneel meer mocht in Parijs. Want hij wou controle. Enkel Molière en zo kregen nog veel steun & sponsoring. Zolang die maar in de pas liepen.

En zo waren er heel wat Fransen die het neen-vingertje van Louis Quatorze maar zever vonden. En uitwegen begonnen te vinden om via woordenloos & fysiek theater goeie dingen te doen.

DANKUWEL ZONNEKONING!

Dat fysiek woordenloos theater was dus de uitweg om toch verhalen te vertellen – ZONDER IN DE PROBLEMEN TE KOMEN. Fysiek theater, pantomime en visuele expressie kregen hierdoor meer ruimte. Dus er kwamen spelers die emoties overdreven met lichaamstaal, personages die fysiek heel herkenbaar gespeeld worden, gebaren die zinnen vervingen en die iedereen herkende.

IK VIND DIE WORKSHOP GEVEN GEWOON ZELF HEEL TOF!

Waarbij er dus via allerlei theaterspellen herkenbare & voelbare scènes gespeeld worden zonder woorden, maar met gebaren, fysiek spel & houdingen, mime, visuele expressie,… Scènes zonder woorden dus!

Info & inschrijven (als die doorgaat) & boeken kan ook: https://fusimprov.be/open-workshops

Zoals Netflix & de Champions League! De seizoensfinale “Wie wordt HET Gentse ImproBeest?”

Erbij zijn? Reserveer hier je plekje!

8 finalisten. 1 regisseur. 1 scorekeeper. 1 podium. 0 voorbereiding. En de winnaar krijgt… een masker?! Dit is geen gewone theatershow, dit is een theatersportwedstrijd. Deze show is gratis binnen. Maar je mag niet gratis buiten.

Competitie in theater. Werkt dat?

Jawel! Zaterdagavond 31 mei gaat in De Kring Heilig-Hart in Gent de finale door van “Wie wordt het Gentse ImproBeest?”. Dat is een improcomedy-show waarbij acht finalisten op het podium een speelse strijd voeren.

In deze theatersport-wedstrijd strijden geen ego’s. Want de scène wordt gescoord, niet de spelers apart. Zo wordt collectieve creativiteit en samenwerking beloond. De acht finalisten – “de improbeesten” – improviseren ter plekke scènes op basis van publieksinput. De regisseur geeft verschillende theateropdrachten, het publiek bepaalt mee de inhoud van de scènes én kent na de scène punten toe via applaus. De twee spelers met de hoogste scores nemen het aan het eind tegen elkaar op in een finale scène. De winnaar wordt bekroond met eer, glorie en een ludieke prijs: een dierenmasker, gekozen door de medefinalist.

De weg naar de finale!

De acht finalisten hebben elk eerder dit jaar een voorronde gewonnen en brachten hun unieke stijl mee. Zoals bijvoorbeeld de freestyle-rap van Jasper De Lange, de krachtige mime van Bram Smans, tot de verfijnde personagewissels Karlien De Vrieze. Sinds begin dit jaar gingen zo’n 70 acteurs hen vooraf in de voorronde-shows. Soms met discussie over wie nu echt had moeten winnen, zoals dat hoort bij elke goede competitie.

Wie zijn die improbeesten?

De cast bestaat uit mensen van allerlei pluimage: van bloemsierkunstenaar Tom De Houwer tot psychotherapeut Caro Moons, en van Lindy Hop-danser Bram Smans tot notenhandelaar Bart Van Honsté. Ook professionals uit de theatersector zijn vertegenwoordigd, zoals Christian Makuta. Die is docent drama bij o.a. Refu Interim/Company Cordial. En ook Pieter Beck, die docent is voor o.a. NTGent en OpenDoek vzw, en ook straattheateracteur.

Publiek! Zit stil & zwijg!

Wat deze show bijzonder maakt? Het publiek zit niet stil en zwijgt niet: het mag input geven, reacties tonen én bepalen wie wint. “Impro kan al eens cringe zijn,” zegt organisator Pieter Beck, “maar het publiek waardeert net de spontaniteit, de sfeer en de verbazingwekkende vondsten op scène.”

Gratis binnen, maar niet gratis buiten!

Je komt gratis binnen bij deze show, maar je gaat niet gratis buiten na deze show. Wie wil, kan na afloop een vrije bijdrage geven, via een QR-code of cash. Je wil zelf eens improvisatietheater proberen. Dat kan je doen via de gratis proefsessies. Of je kan instappen in de beginnersreeks FUNdamenten. En nadien nog verdere improvisatietheater-modules volgen in de F*ck Up School (FUS!). Wie het workshop-traject bij FUS! volgde, krijgt sowieso podiumkansen. Dat is het grote verschil met andere impro-collectieven zoals BIL, waarbij je enkel maar via een auditie & selectie op een podium geraakt.

Alles Kapot op de Gentse Feesten?

Deze zomer kan je ook terecht op het Alles Kapot Theaterfestival in De Kring Heilig-Hart in Sint-Amandsberg tijdens de Gentse Feesten van 24 tot 27 juli. Overdag zijn er workshops van verschillende professionele docenten. Zoals een workshop over meertaligheid in improvisatietheater door Khalid Benaouisse en een workshop over surrealisme in improvisatietheater door Tom Smet.

Locatie: De Kring, Gelagzaal – een bar in het voormalig parochiecentrum Heilig-Hart dat werd ingericht tot een theatercafé, mét podium, gordijnen en spotlights.

Deze seizoensfinale is toevallig ook de 50ste editie van deze show, die werd geadapteerd van Loose Moose & verder ontwikkeld binnen FUS! (F*ck Up Stage!) door Pieter Beck. 

Meer info of interview:
Pieter Beck – 0472 793 951 – [email protected] – https://fusimprov.be – FB & Insta: @fusimprov 

Historiek van improv: https://fusimprov.be/van-pantalone-tot-playback-theatre/

Mag iedereen meedoen?

Hoe een Open Improgroep toch werkt

Bij Loose Moose – een legendarisch improvisatiegezelschap uit Canada – is het antwoord op de vraag “mag iedereen meedoen?” verrassend: ja, iedereen is welkom… mits je bijdraagt. Geen audities. Geen elitaire selectie. Wél een duidelijk engagement.

Iedereen die vrijwillig meewerkt aan twee shows per maand en soms een andere show helpt draaien, wordt officieel lid van het gezelschap. En dat lidmaatschap geeft je toegang tot gratis trainingen én de kans om gecast te worden in shows. Want wie geeft, krijgt ook kansen.

Maar let op: niet iedereen staat meteen op het podium. Shows worden gecast op basis van wat ze nodig hebben én waar spelers staan in hun ontwikkeling. De Maestro-voorstelling bijvoorbeeld, is een soort speelvijver waarin beginners en gevorderden samen groeien. Spelers leren door te spelen – soms jaren aan een stuk – en het gezelschap gelooft in die lange adem. Zo is er die ene top-performer van Loose Moose die pas openbloeide na zes jaar on stage. En nu is ie de chouchou waarvoor ze naar de theaterzaal komen.

Maar wat als iemand worstelt op het podium & nog niet presteert? Dan is dat gewoon deel van de show. Keith Johnstone, de grondlegger, vond net dat de worstelingen en groei van spelers boeiend is voor het publiek. Zo wordt een voorstelling een reis, geen reclamefilmpje.

Andere gezelschappen, zoals Chimprov in Edmonton, hanteren een soortgelijke open structuur: iedereen mag creëren, proberen, groeien – maar naarmate je sterker wordt, mag je in meer complexe formats spelen.

En wat met aparte projecten binnen zo’n grote groep? Die ontstaan vaak spontaan. Zolang de artistieke visie duidelijk blijft, en er goed gecommuniceerd wordt, blijft het systeem gezond. Niet iedereen zal het altijd eens zijn, maar als de artistieke koers én de trainingen kloppen, vinden de meeste spelers vanzelf hun plek.

Dus: Open deuren? Ja. Open podium? Ja, maar niet altijd. Speelveiligheid voor alles! En wie zich engageert, kan mee bouwen & showen!

Improv als menstraining!

Ik doe reeds een 7-tal maanden aan improvisatietheater. Ik volg reeksen bij FUS Improv. Improvisatietheater is een kwetsbaar iets. Je geeft jezelf bloot en levert jezelf over aan het moment en de input van de tegenspelers en het publiek.

Bij FUS! Improv ervaar ik een veilige omgeving, waarin ik me bewuster wordt van eigen denkpatronen en me verder kan ontplooien. Het is ook fijn om mensen op die manier te leren kennen, het verbindt. Je hebt sowieso al een gemeenschappelijk iets nl. jezelf geven op een podium.

Ik heb traag opgebouwd met improvisatietheater. Eerst een 5-tal proefsessies gevolgd, om er in te komen. Daarna de basisreeksen. Ik had telkens stress voor die lessen, die stress is gezakt doorheen de tijd.

Ondertussen zit ik in reeks 3 en heb ik ook al aan enkele shows meegedaan. Soms met een 20-tal mensen publiek. Bij de shows heb ik in het begin als scorekeeper opgetreden, daarbij volg je een bepaald stramien om scores toe te kennen aan spelers, op basis van de reactie(s) van het publiek. Voor mij was dat een dankbaar iets, omdat ik een script kon volgen en toch podiumervaring kon opdoen.

Het is fijn om er in te groeien. Het geeft een boost aan het zelfvertrouwen. Het is uit de comfortzone en het went meer en meer. Het maakt me sterker.

Ik neem dit mee als mens buiten de impro. Spontaner m’n mond leren opendoen en zonder stress (voorbereid) praten voor een publiek.  

Impro legt voor mij ook groeipunten bloot. Zoals oogcontact met het publiek. Ook breed durven kijken naar een situatie, en niet alleen gefocust op telkens één ding. Het is fijn om daarin te kunnen groeien. En groeien is wat we nodig hebben als mens. Stagnering is achteruitgang.

Dit artikel verscheen ook op de blog van Jonas zelf.

Van Pantalone tot Playback Theatre!

Langere titel >> Improvisatietheater: een dolle geschiedenis van durven, falen en floreren.

Improvisatie is ouder dan Shakespeare, ouder dan souffleurs en zelfs ouder dan dramaqueens. Het begon allemaal met de Commedia dell’arte in het 16e-eeuwse Italië. Een soort sketchcomedy avant la lettre, waarin gemaskerde spelers op pleinen en podia het publiek veroverden met vaste typetjes, losse verhalen en bakken improvisatie. Het was snel, fysiek, bij de haren getrokken — en vooral: levend.

Eeuwen later in Chicago ging Viola Spolin in de jaren ’40 met kinderen en acteurs aan de slag. Geen script, geen hoofdrol, wél spelregels die vrijheid gaven. Haar doel? Mensen leren spelen zonder zelfcensuur, met de verbeelding als kompas. Niet denken, maar doen. Haar zoon, Paul Sills, zette haar methodes op de planken en richtte mee The Second City op: bakermat van improvcomedy én wiebelige stoelen van het lachen. Daar stapte ook Del Close binnen — half filosoof, half vuurwerkfabriek. Hij vond improvisatie geen oefenvorm, maar een kunst op zich. Samenwerking, associatie en absurditeit kregen vorm in de Harold, een lange vorm waarin scènes, thema’s en personages elkaar beïnvloeden als jazzmuzikanten op een goed humeur. En iedereen kent de acteurs uit deze school: Tina Fey, Bill Murray, John Belushi, Amy Poehler (zette werk van Del Close voort in New York bij UCB), Chris Farley, Jason Sudeikis & Donald Glover.

Aan de overkant van de oceaan stond Keith Johnstone (Londen) met evenveel goesting te schudden aan de muren van het klassieke toneel. Hij vond acteurs veel te braaf, veel te geforceerd. Met formats als Theatresports en technieken als statusspel, wilde hij één ding: mensen hun spontaniteit teruggeven. En lachen mocht, maar moest niet.

In dezelfde adem ontstond in de jaren ’70 ook Playback Theatre. Hier gaat het niet om verzonnen scènes, maar om échte verhalen van het publiek die door spelers live worden vertaald naar beeld, beweging en muziek. Het resultaat is een wonderlijke mix van empathie, herkenning en “zo had ik het zelf nog niet bekeken”.

En dan is er nog de TheaterClown: die komt uit de kermis, de piste én het diepste van jezelf. Geen grapjas met fluitje, maar een hypergevoelige speler die het publiek recht in de ogen kijkt. Zijn drijfveer? Volledig aanwezig zijn in het moment, met een open hart en een open neus. Theaterclownerie is puur spel, zonder filter, en maakt van falen een feest.

Improvisatie is dus geen stijl, maar een levenshouding: nieuwsgierig zijn, vertrouwen op het onbekende, durven struikelen én er iets moois van maken. Van maskers tot microfoons, van clown tot collectieve creatie — improvisatie blijft een ode aan het nu.

Hej beginner, probeer eens improvisatietheater!

Ik geef 15 jaar workshops in volgende theaterdingskes:

  • improvisatietheater
  • improcomedy
  • theaterclownerie
  • fysiek theater

En recentelijk kwamen daar nog bij: playback theatre & musical improv.

Dit rond – vind ik – boeiende thema’s zoals emoties, spreken voor groepen, falen, creativiteit, absurditeit, comedy, verhalen, scènewerk, mime, romantiek & intimiteit, maatschappelijke kwesties, saai zijn als insteek, dementie, Vlaamse Gebarentaal, discriminatie, consent, eigen autobiografische verhalen,…

De opsomming hierboven doet er niet zo toe. Ik hou soms gewoon van opsommingen 🙂.

Wat me wel opvalt, is dat MENSEN vaak nog BANG zijn als ze het woord ‘IMPROVISATIETHEATER’ lezen. ‘t Is maar een woord. En dan zeg ‘k vaak: Probeer dat eens! Dan zul je merken dat het gewoon fijn is. Spellekes in de kring, per 2, ook zien hoe anderen het doen…

Je moet ook nergens aan voldoen. Er is dus geen voorafgaande ervaring vereist. Gewoon goesting om iets nieuws te proberen. Tegelijkertijd zijn mensen met acteer-, comedy- of andere ervaring welkom om zichzelf een speelboost te geven.

Bij FUS! vind ‘k het belangrijk om een !heerlijk! veilige (speel)omgeving te creëeren. Met veiligheid bedoelen we niet een comfortabel knus kussentje en telkens troostende woorden. Of zeggen dat “alles goed” is. Neen, gewoon een speelse plek waar je voelt dat je figuurlijk deskundig op uw bakkes kan gaan 😜. En soms letterlijk! Lang leve slapstick!

Dat falen, lijkt in je eigen leven soms moeilijk. Daar is er geen tijd & ruimte om “forward te failen”, maar iets uitproberen & het balleke misslaan, is gewoon óók een onderdeel van het leven & improvisatietheater. En een goeie skill btw!!

Je ontdekt je creativiteit, met of zonder woorden. Je leert de kunst van snel denken! Je groeit in zelfvertrouwen! En je ontdekt speelkameraden die al snel je sociale kameraden worden!

Kan je je voorstellen dat je daardoor nooit meer zenuwachtig bent voor een presentatie? Aldus de feedback van onze deelnemers? Oei, hier werd effe de copywriter in me wakker.

Smaakt het naar meer? Dan kan je nadien een cursus voor beginners volgen. Kom alvast proeven, reserveer je plekje!

Deel gerust deze post! I like that! En wil je zelf eens een toffe proefsessie & een leuke basisreeks(en) in Antwerpen & Gent volgen. Dan had je al moeten klikken op die onderlijnde woorden hier net voor.

Foto hieronder is van de FUS-show ‘Wie wordt het Gentse Improbeest?’, waarvan ook een Antwerpse versie is ‘Wie wordt het Antwerps Improbeest?’ Zin in zo’n entertainende show. Je kan een plekje reserveren via improbeest.be – ook te volgen via instagram.com/fusimprov

Stage combat!

Deze workshop gaat over podiumgeweld, stage combat dus. Dit is een workshop die we graag de wereld insturen. De workshop werd al gegeven op:

  • Geweldig Festival in Zaal Zirkus bij Fameus.
  • Alles Kapot Festival in Op De Wolken in Gent, Gentse Feesten.
  • “Kiss” gaat over intimiteit & consent. 

Spannende onderwerpen! En voor het te spannend wordt, willen we je op het hart drukken. CONSENT IS KEY! En SAFETY IS FIRST!

Yanthe Louis & Bibi Louis vertellen meer over de workshop Stage Combat!

Yanthe & Bibi zijn Collectief Jong Geweld-ig, de bezielers & oprichters.

Yanthe: “Ik woonde de laatste jaren in Londen. Ik verdiepte me in stage combat en haalde een diploma als actor combatant bij de BADC.” 

Bibi: “En ik speel ondertussen 11 jaar improv en werk al enkele jaren als docent in o.a. theater en improv. En met Yanthe geef ik supergraag deze workshop. Je ontdekt hoe je stage combat kan gebruiken in improv scènes, zowel serieuze als comedy. En dit op een leuke, comfortabele, veilige en gecontroleerde manier.” 

Yanthe: “Tijdens de workshop leer je een klap in het gezicht, een vuistslag en het systeem van “victim led reverse energy in het gebruik van bijvoorbeeld een ‘hairpull’ of ‘earpull’. Na het aanleren van deze basisbewegingen, focussen we op het veilig integreren van stage combat in improv scènes.”

Bibi: “Deze workshop is fysiek, maar we proberen ze zo toegankelijk mogelijk te houden. Dus kom zeker meedoen!”

Yanthe: “Ja, of je nu een danser of stijve hark bent, speler of maker, acteur of regisseur. Belangrijkste is dat je gewoon die nieuwsgierigheid hebt om op een veilige manier de basisprincipes van stage combat te leren toepassen in scènes. En je experimenteren wil met geweld-ige scènes. Pun intended, we blijven improv-spelers. Haha.”

Alles Kapot (festival) evalueren!

Alles Kapot Festival tijdens (en onderdeel van) de Gentse Feesten is al een tijdje voorbij. Ik vond het intens, tof, inspirerend en … alles kapot! Maaaaaaaaaar! Ik vind het erg aangenaam om hier reacties van toeschouwers & deelnemers te kunnen ‘sharen is caren’. Misschien was jij dat wel! Ik reageer hieronder ook nog in VET daarop.

Er waren heel wat algemene reacties over het Alles Kapot Festival!

“Een welkomgevoel, ik heb mij echt geamuseerd!” Merci!

“Ik heb het al aan iedereen die ik tot nu toe zag aangeraden!”  Bedankt ambassadeur!

“De shows en de workshops waren echt heel leuk en verrijkend!” Ge zijt zelf leuk!

“De shows hadden een leuke sfeer!” Ahja, doen we bewust! Good vibes baby!

“Het was heel gemoedelijk, en iedereen werd geaccepteerd.” Oh, da’s lief!

“De gezelligheid van het intieme!” Het was inderdaad in het theaterzaaltje soms WARM intiem! *zweet

Maar ook feedback over shows zoals de ImproBeest-Show!

“Mooie balans tussen betrokken en toch chill.” Tx sister!

“Hoe divers kan impro zijn! Fysiek theater, imitatie, clownerie, stage combat, zang & rap, psychologisch serieus!” Je bent slapstick, opera, telenovela & podcast vergeten.

“Een overvloed aan straffe en vaak zeer ervaren spelers.” Ok, geven we door!

“De goede sfeer en dynamiek bij de spelers en veel humor.”  Love is in the air! 

“Heel leuk, levendig, vooral ook plezant. Ik heb zo heel veel gelachen ook!” Jup, very alive!

“Hoe goe was dees!!! Waw 🐮 echt neig wat jullie bende neergezet heeft! Toppers 🐮” De KOE-emoji, omdat Karlien bij ImproBeest-show 2 ImproBeest werd en tot KOE gekroond werd. Kijk een foto van Karlien!

En nog 1! Koeien eten vegan!

“Bijzonder laagdrempelig en open theater voor een breed publiek. Met een aantrekkelijk ´ah-dat-kan-ik-ook-gehalte.”  Kom meedoen in de workshops! En je gaat kansjes krijgen om dat ook te kunnen!

“Khalid met de grasmaaier in de burenruzie-hiphop-era!” Dr. Dre & gras waren “in the house/in het huis”.

>> Je wil trouwens zelf deze show eens zien! Dat kan!!!

Bekijk het ImproBeest-show-aanbod in Antwerpen & Gent

Pieter Verelst vonden jullie echt een ontsnappende onspanning van het alledaagse!

“Het is even een ontsnapping van de buitenwereld.”

“Ongelofelijk origineel cabaret! Iedereen die van cabaret houdt moet deze getalenteerde, rare jongen zien!”

“De meeting sketch! Lach er nog altijd mee!! 😂”

“Vooral de vergadering en het verhaal van de kabouter.”

“Dat was pure cabaret op een erg hoog niveau voor een try-out.”

>> Je kan die Pieter Verelst dit najaar opnieuw checken op zondag 3 november 2024 in Antwerpen, Zaal Zirkus.

Boek je plekje voor Pieter Verelst op Try-Hards in Antwerpen! Of ga naar z’n website voor andere shows – https://www.pieterverelst.be/.

P.S. Pieter z’n olifant & Pieter zelf wilden graag op de foto. Of hoe verknoei ik een selfie? 🙂

De Kleine Ergernissen Show leidde niet enkel tot ergernissen!

“Het liedje dat ze zongen bij de sketch over de onafgewassen borden en de afwasmachine-arm die tegen de fout ingeladen borden tikte.” We laten het weten aan Jeroen – de afwasmachine-arm.

‘”Heb er van genoten, zat vaak met een glimlach te kijken.”

“De kabouterscene!” Blijkbaar veel scènes over kabouters op Alles Kapot Festival.

“De slowmotion perronscène werd echt topsatire over de NMBS. Die scène kwam net op tijd!
 

En tot slot: over de workshops!

“Ik vond het heel spontaan, we werden op een veilig warm aanvoelende manier uitgenodigd buiten onze comfortzone te treden.” Outside of the comfortzone is where there’s sometimes magic, maar ook vaak ongemak & gevoel van te vroeg! Maar we moedigen het verkennen daarvan toch voorzichtig aan!

“Ik zou de workshop graag aanraden aan nog andere jongeren die zich creatief wensen te prikkelen, die zich mogelijk ook comfortabeler wensen te voelen in sociaal contact. Voor hun kan dit ook bevrijdend werken.” Raad maar aan! Want we organiseren ook workshops voor jongeren vanaf 12 jaar! Dus stuur ons zeker als je daarvan op de hoogte wil blijven!

“Improvisatietheater kent zoveel vormen en methode. Er lijken wel enorm veel formules en telkens is het anders.” Het is een multiversum!

“Aan iedereen die twijfelt of denkt of het wel iets voor hem/haar is: probeer en proef!”Er zijn heel wat proefsessies binnenkort!

“Dat kwetsbaarheden kunnen worden ‘geowned’, kunnen worden uitgespeeld als troeven. Dit vond ik heel vernieuwend en mooi.” Preach!

“Ik heb nu een zicht op wat clownerie voor mij kan betekenen.”

“Knappe introductie tot clownerie.” TheaterClownerie is de max!

“Ik heb tijdens de workshops geleerd om meer zonder woorden iets te kunnen doen op het podium en meer ruimte in te nemen op het podium.”  Nu gebruik je toch woorden! Teleurstelling! 😉

“Altijd checken of de andere speler mee is en zich veilig voelt.” Safety & consent zijn doe-woorden & kan je leren! Mail ons zeker als je dit bvb. in je organisatie wilt bespreken. We kunnen daar een actieve netwerkevent-workshop over opzetten.

>> Nu zegt gij! “Ik wil ook eens zo’n workshop volgen!!! Wel!

Bekijk dan het workshop-aanbod in Antwerpen & Gent.

Met de steun van de Stad Gent.